Tuberculose is een oude ziekte die veel diersoorten, inclusief de mens kan besmetten. Het wordt meestal veroorzaakt door een bacterie van het Mycobacterium tuberculosis complex, met o.a. M. tuberculosis (die beschouwd wordt als voornamelijk een ziekteverwekker bij de mens), M. bovis (die normaal gesproken de veroorzaker is van tuberculose bij herkauwers, en vaak bovine tuberculose of runder tuberculose wordt genoemd), en enkele andere soorten.
Het is belangrijk te beseffen dat deze bacteriën niet alleen de normale gebruikelijke gastheren kan besmetten, maar ook andere diersoorten (incl. de mens). Zo kan M. tuberculosis ook gevonden worden bij honden en paarden[1,2] en M. bovis bij mensen[3].
Het oudste bekendste geval schijnt afkomstig te zijn van de uitgestorven ‘long-horned’ bison (Bison cf. antiquus) waarbij uit beenbeschadigingen (laesies) genetisch materiaal is geïsoleerd[4].
De bacterie wordt meestal door de lucht verspreid in de vorm van kleine druppeltjes die bij het niezen en hoesten van een besmet dier vrijkomen en worden ingeademd. Vandaar dat de ziekte meestal in de longen begint. De bacterie kan ook verspreid worden via direct contact tussen dieren en lichaamsvloeistoffen van zieke dieren. Overdracht van M. bovis op mensen, vindt meestal plaatst via het drinken van niet gepasteuriseerde melk van besmette koeien[3].
Tuberculose in gehouden dieren lijkt in de meeste Europese landen onder controle dankzij een strak testregime van runderen. Echter in sommige landen is de bacterie ook aanwezig in wild. Voorbeelden zijn de aanwezigheid van M. bovis in Spanje en Frankrijk in wilde zwijnen (Sus scrofa) en in edelherten (Cervus elaphus), en in Engeland en Ierland in dassen (Meles meles) en andere wildsoorten [6,7,8].
M. caprae, een ander mycobacterium uit het M. tuberculosis complex, komt voor in edelherten, runderen en mensen in Oostenrijk en zuid Duitsland [9,10].
Nederland heeft de tuberculose vrije status. Maar individuele gevallen van besmette runderen door import komt bijna jaarlijks voor [11]. In de periode december 2012- april 2014 zijn 104 dassen onderzocht op de aanwezigheid van bacteriën uit het Mycobacterium tuberculosis complex. Dit was een gezamenlijke project van DWHC en CVI Lelystad. Alle onderzochte dassen waren negatief (zie bericht https://www.dwhc-dev.wp.hum.uu.nl/geen-tbc-dassen-nederland/ ).
Referenties:
Bij chronische ziekte vormen laesies een aanwijzing voor de ziekte. De weefselbeschadigingen bestaan uit knobbeltjes met een crèmig witte inhoud en het dier is meestal dun of uitgemergeld. Echter, ook andere ziekten kunnen een vergelijkbaar beeld hebben, maar een andere ziekteverwekker. Daarom is het noodzakelijk om verdere tests uit te voeren (microscopie en identificatie van de bacterie middels kweken of moleculaire onderzoeksmethoden). Daarnaast moet rekening worden gehouden met het feit dat vroege en kleine verwondingen zo onopvallend zijn, dat deze gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Het is niet mogelijk om tuberculose uit te sluiten op basis van macroscopisch onderzoek[5].
5. A review of infection of wildlife hosts with Mycobacterium bovis and the diagnostic difficulties of the ‘no visible lesion’ presentation. Gavier-Widén D, Cooke MM, Gallagher J, Chambers MA, Gortázar C. N Z Vet J. 2009 Jun;57(3):122-31.
Geen projecten gevonden.
Geen publicaties gevonden.